जेनी आणि आजोबा ......

ही कथा आहे जेनी आणि तिचे आजोबा रॉजर डेव्हीस यांची. त्यांच्यातील हळुवार नात्याची. एका अनोख्या मैत्रीची. दु:खातून सुखाप्रत नेणाऱ्या नातेसंबंधांची. 
जेनीला तिचे आई-वडील फारसे आठवतही नाहीत. ती अवघी तीन वर्षांची होती. नाताळचे दिवस होते. सगळ्या वातावरणात एक उत्साह भरलेला होता. जेनीच्या अंगावर नवे कपडे होते. खाण्यापिण्याची रेलचेल होती. सगळे घर सुशोभित केले होते. घराच्या एका कोपऱ्यात ख्रिसमस ट्री होते. घरातील मंडळी म्हणजेच तिचे आजी-आजोबा, आई-वडील खूप आनंदी होते. एका संध्याकाळी तिचे आई-वडील त्यांच्या मित्राकडे पार्टीला गेले. जेनीला त्यांनी त्यांच्याबरोबर नेले नव्हते. तिच्या खाण्यापिण्याच्या वेळा सांभाळता येणार नाहीत शिवाय तिला जागरण होईल म्हणून तिला आजी-आजोबांकडेच राहू दिले. जेनी आजी-आजोबांबरोबर खूप खेळली आणि नंतर थकून झोपली. 
दुसऱ्या दिवशी ती सकाळी उठली तेव्हा घरात बरीचशी माणसे जमली होती. हलक्या आवाजात काहीतरी कुजबुजत होती. ती डोळे चोळत आजीपाशी आली तशी 'जेनी माय चाईल्ड ' असे म्हणून आजीने रडत रडत तिला कवटाळले. आजोबांनी तिला जवळ घेत हलक्या आवाजात तिला काहीसे सांगितले. पार्टीहून येताना तिच्या आई-वडिलांच्या गाडीला अपघात झाला आणि तिचे आई-वडील जागीच ठार झाले. या भयंकर घटनेने तिच्या घराचे स्वरूप पालटले. आजी अबोल झाली. तिच्या काळजीने आजोबा अस्वस्थ राहू लागले. तिच्या आजीने खाणे-पिणे सोडून दिले. आजोबांनी तिच्या खूप विनवण्या केल्या, आपल्याला आता जेनीसाठी उभे राहायला हवे याची जाणीव करून दिली पण तिच्या आई -वडिलांच्या अपघाती मृत्युनंतर आजी पुरती खचून गेली. तिने अंथरूण धरले. ती यातून कधीच सावरली नाही. वर्षभरात जेनी आजीलाही पोरकी झाली. 
त्यानंतरचे काही दिवस खूप वाईट गेले. पण मग एक दिवस तिचे आजोबा उठले. त्यांनी कंबर कसली. घरातील वातावरण हळूहळू बदलायला लागले. सकाळी तिच्या आजोबांसमवेत ती बागेतल्या फुलझाडांशी गप्पा मारू लागली. आजोबांबरोबर थोडा थोडा व्यायाम करू लागली. तिच्यासाठी आजोबांनी खूप पुस्तके आणली. परीकथा, साहसकथा, वन्यकथांनी तिचा एकटेपणा दूर केला. पुस्तकांमधील रंगीत चित्रे तिचे मन वेधून घेऊ लागली. तिची शाळा, मित्र-मैत्रिणी यात ती रमून गेली. तिचा पाचवा वाढदिवस खूप थाटामाटात तिच्या आजोबांनी साजरा केला. घर सजवण्यापासून सगळी तयारी आजोबांनी स्वत: केली. पाहुण्यांची, तिच्या मित्र-मैत्रिणींची सरबराई त्यांनी उत्तम रीतीने केली. तिच्या चेहऱ्यावरचा आनंद बघून आजोबाही सुखावले.  
कालांतराने जेनी मोठी झाली. इतर आठवणी पुसट झाल्या. आजोबाही थोडे थकले होते. पण त्यांचा उत्साह जराही कमी नव्हता. जेनीला काय हवं काय नको ते जातीने बघण्यात त्यांना आनंद व्हायचा. आता वाढत्या वयाप्रमाणे वाचनाचे, बघण्याचे विषय बदलले. तिचे मित्र-मैत्रिणींचे क्षितिजही रुंदावले. आजोबांच्या हातचा pancake, सूप-ब्रेड, ख्रिसमस टर्की आणि काही खास पदार्थ खाण्यासाठी ती नेहमीच आसुसलेली असायची. बरेच वेळा तिच्या दोस्तांची फौज जेवणाचा आस्वाद घेण्यासाठी तिच्या घरी धडकायची. आजोबा अमाप उत्साहाने निरनिराळे पदार्थ त्यांना मायेने खाऊ घालायचे. त्यांना माहित नसलेल्या गोष्टी सांगून हसवायचे. ते तीन-चार तास कसे जायचे कोणाला कळायचे नाही. मनात खूप आनंद साठवून तिचे दोस्त त्यांच्या घरी परतायचे.  

आज जेनी एका प्रायव्हेट फर्म मध्ये मोठ्या हुद्द्यावर काम करते. तिची स्वत:ची गाडी आहे, घर आहे आणि तिच्या सोबत तिचे ऐशी वर्षांचे आजोबाही आहेत. तिने अजूनतरी लग्न केलेले नाही. सकाळी आजोबांबरोबर बागेत फिरणे, फुलझाडांशी गप्पा मारणे, त्यांचे हाताचा एखादा स्वादिष्ट पदार्थ खाणे, कामावरून घरी आल्यानंतर दोघांनी मिळून एखादा चांगला सिनेमा बघणे, सुट्टीच्या दिवशी तिच्या गाडीतून हिंडणे, शॉपिंग करणे यात अजिबात खंड पडलेला नाही. 

एका रविवारी घरातील कप्पे लावत असता जेनीला तिने शाळेत असताना लिहिलेला एक निबंध सापडला. तिने आजोबांना हाक मारली. मग तिने आणि आजोबांनी मिळून निबंध वाचायला सुरवात केली. निबंधाचे शीर्षक होते- 'Grandfather-my friend'!