महिला दिना निमित्त
झाकते स्वत:च्या आत
देवापुढती मांडते
स्त्रीमनाची कैफियत .........
बालपणा पासूनच
स्त्री-देहाची परवड
वासनेने ओथंबून
विटंबिती आधारवड ........
गिधाडे वरी फिरती
कुठे घरी, कुठे दारी
कळ्या निष्पाप, नाजूक
खुडती कसे अघोरी........
कसे संस्कार संस्कार
तोंडाचीच वाफ होते
शौर्य हेच पिसाटांचे
भक्ष्य समोर आयते.........
शिक्षित वा अशिक्षित
देह नराचा मिळता
सामर्थ्याचा आविष्कार
जळी -स्थळी, येता-जाता ..........
मुले-मुली भेदभाव
सनातन परंपरा
त्याने झेपावे आभाळी
तिला सक्तीचा उंबरा.............
बाप तापट, हेकट
भाऊ उद्धट, उर्मट
मानायचा ईश्वर पतीला
जरी वर्तन नतद्रष्ट.............
तारुण्याची उर्मी स्त्रीची
जरा खुलते, फुलते
डोईपासून पायाशी
नजर तिला विटाळते...........
दिसामाशी अत्याचार
होई मुश्किल जगणे
लांडग्यांच्या या देशात
स्वातंत्र्य ही लाजिरवाणे........
भोवताली जनावरे
माणूस कुठे दिसेना
शोषितांच्या दु:खालाही
पारावार हा राहिना.............
काय करावे देवा रे
स्त्रीत्वाचे झाले ओझे
जरी शिक्षित, स्वतंत्र
शील कसे सांभाळावे?...............
काय म्हणावी ही भूक?
की भस्म्या बळावला?
वयाचा न मुलाहिजा
घाला कुणीही घातला............
वस्त्रहरण हे स्त्रीत्वाचे
थांबव हे जगन्नाथा
दुष्टांचे हनन करण्या
सुदर्शन सोड आता .............
No comments:
Post a Comment