तुझा 'परिणीता ते डर्टी' हा प्रवास तर रंजक आहेच परंतु तुझा परीणीतेपर्यंतचा प्रवास हा जास्त विचार करायला लावणारा आहे. अभिनयाचा स्त्रोत घरी नसताना, कोणा मोठ्याचा वरदहस्त नसताना तू स्वत:ला तुझ्या ईप्सितापर्यंत पोहोचवण्यात जो खडतर प्रवास केलास तो खचितच अभिनंदनीय आहे. एका मध्यमवर्गीय तमिळ ब्राम्हण कुटुंबात जन्मलेली मुलगी वयाच्या सातव्या -आठव्या वर्षी बालसुलभ खेळात रमायचे सोडून अभिनेत्री होण्याची इर्षा मनाशी बाळगते हीच गोष्ट मुळात आश्चर्यकारक वाटते.
एकीकडे तू जाहिराती तसेच छोटे छोटे म्युझिक आल्बम्स करत होतीस पण तुझ्यासमोरचे ध्येय मोठे होते. तू तिथपर्यंत पोहोचण्यासाठी जिवाचे रान करत होतीस. काही प्रादेशिक फिल्म्स तू साईन केल्यास. मोहनलाल या वकुबाने मोठ्या असलेल्या नटाबरोबर काम करायला मिळणार म्हणून तू उत्सुक होतीस परंतु त्या फिल्मचे रीळ इतरांच्या वादात पुढे सरकलेच नाही. इतर अनेक फिल्म्समधूनही तुला पायउतार व्हावे लागले. तुझ्यावर अशुभतेचा शिक्का बसला. श्रीगणेशा होण्याआधीच तुला या प्रोजेक्ट्समधून एक्झिट घ्यावी लागली. तू ढेपाळून गेलीस. तुझी स्वप्ने तुला भंगल्यासारखी वाटली. तू अतिशय वाईट दिसतेस अशी तुझी या क्षेत्रातील काही जणांनी निंदा केल्यामुळे तुला जबर धक्का बसला. तू स्वत:ला आरशात बघण्याचेही टाळू लागलीस. तू एम ए विथ सोशोलोजी असूनही तुला तुझ्या भंगलेल्या स्वप्नांची कास सोडायची नव्हती. तू एकदा निराशेच्या गर्तेत 'Nariman point ते Bandra' अशी चालत आलीस. साईबाबांच्या मंदिरात जाऊन तू त्यांना साकडं घालण्या पलीकडे काहीच करू शकत नव्हतीस. अशा विमनस्क अवस्थेत तीन वर्षे गेल्यानंतर एक आशेचा किरण तुझ्या स्वप्नांच्या क्षितिजावर अंधुक दिसू लागला.
प्रदीप सरकार उर्फ दादांकडे तू प्रोजेक्ट करत होतीस. त्यांच्याच सांगण्यावरून तुझं नाव विनोद चोप्रांच्या दरबारी रुजू झालं. तुझ्या ओडीशन्स सुरु झाल्या. सहा महिने तू हे महाकंटाळवाणं काम करत राहिलीस. अखेरीस तुला तुझ्या योजलेल्या प्रवासातील पहिल्या टप्प्यापर्यंत पोहोचण्याचा क्षण आला. तू विनोद चोप्रांची 'परिणीता' झालीस. लाखो लोकांच्या मनात तुझी शेलाट्या अंगकाठीची,धारदार नाकाची छबी जाऊन बसली. त्यानंतर तू मुन्नाभाई, एकलव्य, गुरु, किस्मत कनेक्शन, हे बेबी, या चित्रपटांतून स्वत:ला आजमावत राहिलीस. चित्रपटांतील शहेन्शहाची 'पा' मध्ये आई झालीस, ईश्कीया मध्ये शिवराळ बोललीस. तुझ्या अभिनयात निश्चितच स्पार्क होता,तू बुद्धिनिष्ठ अभिनय करत होतीस तरीही तुझ्यातील काहीतरी लोकांना खटकत राहिलं.मध्यंतरीच्या काळात तुझा 'fashion disaster' असाही लौकिक झाला होता. 'अर्थ' चित्रपटातील शबाना-स्मिताच्या अभिनयाने तू भारली होतीस. तुझा अभिनय तसाच सकस,सर्वांगीण व्हावा यासाठी तू झटत होतीस. 'नो वन किल्ड जेसिका' या चित्रपटात तू एक सबमिसिव्ह आणि दुय्यम पात्र साकार केलंस जे तुझ्यासाठी कठीण होतं आणि आव्हानात्मक होतं. तुझा 'स्टारडम' धोक्यात येऊ शकला असता. पण तू पर्वा केली नाहीस. वैविध्यपूर्ण भूमिका साकारण्यासाठी तू धडपडत होतीस.
मध्यंतरी तुला प्रियदर्शनचा 'भूलभूल्लैया' मिळाला आणि त्यातील मंजुलिकेच्या भूमिकेचं तू सोनं केलंस. 'Dissociative Indentity Disorder' या आजाराने ग्रासलेली मंजुलिका तू उत्तम रीतीने अभिनित केलीस. अवनी आणि मंजुलिकेच्या अस्तित्वाचा झगडा तू डोळ्यांतील हावभाव, शरीरबोलीतून प्रभावीपणे व्यक्त केलास. तुझ्यातील खरी अभिनेत्री आता आकारास येत होती.
मिलन लुथ्रिया या संवेदनशील दिग्दर्शकाने तुझ्याकडे 'डर्टी' मधील रोलसाठी विचारणा केली. तू नेहमीप्रमाणेच भरपूर वेळ घेतलास. या भूमिकेला आपण योग्य न्याय देऊ शकू का याबद्दल तू साशंक होतीस. यथावकाश तू हा प्रोजेक्ट स्वीकारलास आणि लाखो-करोडो लोकांच्या मनावर तू साकारलेली 'सिल्क' स्वार झाली. 'कहानी' हा तुझा आगामी चित्रपट आहे. त्यात तू पतीच्या शोधास्तव कलकत्यात आलेल्या एका गरोदर बाईची भूमिका साकारली आहेस. या चित्रपटातील तुझा वावरही तितकाच उत्तम असेल याबद्दल शंका असायचं कारण नाही.
तुझ्या आजवरील अनेक मुलाखतींमधून तुझ्या विचारांतील स्पष्टता कळली आणि भावली. चित्रपटांमध्ये व्यस्त असताना तू तुझी सामाजिक जाणीवही जपतेस ही गोष्ट मला उल्लेखनीय वाटली.
या झगमगीत चंदेरी दुनियेत डेरेदाखल झालेल्या इतर कचकडी बाहुल्यांसारखी तू नाहीस. अभिनयाशी दुरान्वयानेही नाते नसणाऱ्या इतर सौंदर्यशालिनी आणि तू यांच्यात कायम एक दरी राहणार आहे. तुझ्याकडे,चिकाटी आहे,संयम आहे,भूमिका समजून घेण्याची आणि त्यातील अगदी सूक्ष्म बारकाव्यांसकट ती अभिनित करण्याची वृत्ती आहे. तुझ्या डर्टी चित्रपटातील अभिनयाने तू फक्त हिरोइन्सचीच नव्हे तर हिरोंचीही आसने चांगलीच डगमगवली आहेस. असो. तुझ्या पुढील कारकिर्दीला माझ्या सदिच्छा! असाच विविधांगी आणि आशयघन अभिनय करून तू तुझ्या ईप्सितापर्यंत नक्की पोहोचशील याची मला खात्री आहे.
No comments:
Post a Comment