.jpg)
निसर्गाच्या सेलवरून SMS येतो 'हाफ सेंच्युरी'
अन कालचक्राच्या 'Big Bazar' मध्ये आपण
Out dated product सारखे वाटायला लागतो ......
आपल्या केसांना पांढऱ्या रंगाचं लेबल लागलेलं असतं
आपले 'रिफ्लेक्सेस' स्लो होतात
'आयला', 'च्यायला' शब्दांची आतषबाजी करायला आपण कचरतो
आपल्यावर वर्षानुवर्षांच्या परंपरांची धूळ साचलेली असते
अनुकरणीय वास्तवाची आपण धास्ती घेतलेली असते
पुढचा येणारा बॉल गुगली असेल की यॉर्कर
या विवंचनेत आपल्या रात्री खराब होतात
सौदर्याच्या अनेक साईट्स आपल्यासाठी क्लोज होतात
आपण काळज्यांच्या गेरूने, चिंतांच्या रंगात रांगोळी चितारतो
बी.पी., डायबेटीस यांची महिरप आपल्या ताटाभोवती साकारतो
बिनधास्तपणाच्या डोंगरावर चढताना आनंदाचा प्राणवायू विरळ होतो
उन्मेषाच्या पावसात न्हाताना सर्दीचा बहाणा सबळ होतो
आजकालची पोरं, तरुण पिढी, कलियुग
अमके तमके पोक्त शब्द आपली हत्यारे बनतात
'आमच्यावेळी असं नव्हतं' अशा टिपिकल वाक्यांच्या
त्सुनामी व्हेव्ह्ज तयार होतात
शीर्षकं बदलतात, मायने बदलतात
मजकूर बहुधा तोच असतो
पन्नाशी नंतरचा आलेख
इकडून तिकडून तोच असतो
फुलांचं उमलणं, झाडांचं बहरणं
आपण कितींदा पाहिलेलं असतं?
नदीचं खळखळणं, झऱ्याचं झुळझुळणं
आपण कितींदा ऐकलेलं असतं?
रवीशंकरची सतार, विश्वमोहनची गिटार
ऐकायची राहून गेलेली असते
चित्रांची मांडणी, शिल्पांची धाटणी
बघायची राहून गेलेली असते
हौसेच्या वाक्या, छंदांचे तोडे
मिरवण्यासाठी वय नसतं
स्वप्नांच्या मखमली बिछायतीवर
पहुडण्यासाठी वय नसतं
हसण्याच्या कलेचं कोचिंग नसतं
जगण्याच्या कलेचं टीचिंग नसतं
सृष्टीच्या युनिव्हर्सिटीत
स्वानंदाच्या झाडाखाली
भविष्याच्या आशेवरती
आपण फक्त करायचं सर्फिंग असतं .
No comments:
Post a Comment